Fuxeo a avelaiña

Xusto o dia que puxen no blog que a volvoreta me facia compañia, a moi c.....a non voltou, eu agardando que chegara, e nada, quizás leo o blog, e dixo ¡¡¡agora por chivata voute joder!!!.Pero entón estou a pensar si tal vez agora, xa a paparia un morcego que tamén lle fai as veiras a vidreira.
Pero non pasa nada, sempre teño algo que ver ou escoitar, cada noite oio unhas cantinelas noxentas que fai o "golpe"que poñen os pelos de punta de tan feo que soan, asi que non se preocupe ninguén que xa case que canto coma el, ata o moi descarado ponse preto do can a enrizar nel, e" acriquiña " o seo carón ata que teño que sair afuscada tirarlle o primeiro que atopo a mao pra que fuxa, ¡¡será "zoroño!! .
Xa sei quen se está escagallando da risa, o ler semellantes termos.
Penso seguir buscando no meo diccionario particular palabras que pasaron a desuso, que nin sequera as recolleo a real academia da lingua

Volvoreta

Hoxe é un fia moi fermoso de sol radiante, domingo 23 de maio, coma sempre pra min moi aburrido, porque os dias de festivos non vexo a ninguén todo o mundo sae a divertirse un pouco ou bén, sae da monotonia, pero eu estou castigada dende toda a vida, estes dias son pra min coma un animaliño mais que nunca notan que hai un dia que se chama así. Pero estou agardando a noite que veña a volvoreta, Ela sabe dende hai moitos meses, cando ten que vir, xusto sabe que estou soa aquí enredando neste trevello, é aparece de súpeto na vidreira batanando as ás, sempre é a mesma e iso que din que eses animaliños duran pouco sin facerse crisálida, Pois ela decide acompañarme hasta o intre que decido retirarme,E que estou un pouco chocha e ela sábeo porque cando a vexo falo con ela,( en voz vaixiña) claro) se non difinitivamente necesito un loquero, pero parece unha coña, cando facia frio pensaba que viña quentarse, e gora que fai calor, sigue sendo leal a cita, pois grazas a ela cada noite sinto que alguén se acorda de min, anque solo sexa unha (avlaiña) como lle chamamos nesta terra.
Penso que isto e moi sinxelo coma pra poñer no blog , pero si vos aburre lelo, pensade unha cousiña,¡ Ainda hai que estar zumbado pra escribir esta parvada!

BIRTUKAN

Bendita sexas miña raiña, que Deus te deixe chegar .
todos te estamos agardando , pra poderte acurrucar.
Serás o anxo da garda, seras a neta esperada.
tentaremos que sexas moi feliz xunto coa nosa compaña

Amor non che vai faltar, tenrrura imosche brindar.
no seo da nosa ialma, un lugar as de atopar.
Soio te vin nun retrato, e o corazón case me parte
estou agardando que chegues, para poder abrazarrrrrte

Esta poesia vai dedicada a miña netiña

Birtukiña

Dia das nais en Cuba

Hoxe recibín felicitacions con motivo do dia da nai que se celebra en Cuba.
Pero non deixei de estar triste, por ser un dia moi triste para min,( anque xa fai moitos anos) sempre lembro con tristeza este dia, por ser o aniversario do falecemento da miña nai. Pero anque pasen moitos mais esa dor sempre me acompaña, e o lembrarme hoxe con postales moi bonitas, púxoseme un nó na gorxa, por asocialo dia de hoxe co de hai 19 anos, por ser un dos mais tristes da miña vida.
Por iso dedico eu no seo recordo este pequeno relato,desexando que ningunha nai do mundo, lle toque a triste situación que a ela lle tocou vivir, e logo os seos últimos anos tamén viveu sin vivir, coa maldita enfermidade do Alzeimer,
Tamén teño que lembrar que era unha muller moi alegre, a pesar do seu mal traxecto que lle tocou vivir moitas veces, ainda cantaba as suas rejeifas, e gustáballe bailar, e animar o dia das festas , con risas e contos.
Felicidades a todalas nais e que nunca , nunca, teñan que sufrir sobre de todo porque os seus fillos non finen primeiro que elas, porque creo que o peor que nos pode ocurrir, decirlles adeus a seres tan especiales, que lles demola vida e quixéramos velos quedar con ela